Gepubliceerd op dinsdag 5 juli 2016
LS&R 1342
Rechtbank Den Haag ||
29 jun 2016
Rechtbank Den Haag 29 jun 2016, LS&R 1342; ECLI:NL:RBDHA:2016:7363 (MSD tegen ONO), https://lsenr.nl/artikelen/octrooi-anti-lichaam-in-een-geneesmiddel-voor-kankerbehandeling-geldig

Octrooi anti-lichaam in een geneesmiddel voor kankerbehandeling geldig

Rechtbank Den Haag 29 juni 2016, IEF 16075; LS&R 1342; ECLI:NL:RBDHA:2016:7363 (MSD tegen ONO)
Octrooirecht. Ono is houdster van Europees octrooi EP1537878 genaamd 'immunopotentiating compositions' voor het gebruik van een anti-PD-1 antibody in een geneesmiddel voor kankerbehandeling. Dat in Prioriteit I geen antilichamen openbaart die de wisselwerking tussen PD-1 en PD-L2 remmen doet er niet toe, het octrooi zich beperkt tot antilichamen die het immuunonderdrukkende effect van PD-1 remmen. De conclusies van EP 878 zijn dus niet breder dan Prioriteit I. Het NL deel van EP878 blijft ongewijzigd, zonder hulpverzoeken, in stand. Het octrooi is geldig. In reconventie: octrooiinbreuk door MSD. 

 

5.47. In reconventie dient de rechtbank te beoordelen of MSD in Nederland inbreuk maakt op EP 878 door het onder het merk KEYTRUDA op de markt brengen van geneesmiddelen voor de behandeling van kanker met pembrolizumab als werkzame stof (hierna: de inbreukmakende producten).

5.48. De hiervoor onder 2.21 weergegeven inhoud van het in de Verenigde Staten gebruikte product label en de SPC die MSD voor Europa heeft opgesteld, houden in dat 1) KEYTRUDA een antilichaam bevat dat bindt aan PD-1 en dat 2) daardoor de interactie van PD-1 met zijn liganden PD-L1 en PD-L2 wordt geblokkeerd. Ook MSD neemt in haar uiteenzetting van de achtergronden van het octrooi in de dagvaarding aan dat blokkering van deze wisselwerking het immuunonderdrukkende signaal van PD-1 remt.15 In dit licht is niet in te zien waarom MSD meent dat er twijfel over kan bestaan dat binding van pembrolizumab aan PD-1 leidt tot remming van het immuunonderdrukkende signaal van PD-1. MSD suggereert dat voortschrijdend inzicht zou bestaan over de effecten van binding van pembrolizumab aan PD-1 maar geeft dat inzicht niet. Haar verweer op dit punt is niet geloofwaardig en dient als onvoldoende gemotiveerd te worden verworpen. Dat Ono, zoals MSD aanvoert, niet aantoont dat KEYTRUDA volgens hetzelfde mechanisme werkt als EP 878 is niet van belang.